Πραγματικά είναι ότι καλυτερο θα μπορούσε να μου συμβεί , ιδιαίτερα αυτην την περίοδο της ζωής μου.
Μετά από αρκετή προετοιμασία , σωματική και πνευματική και με την ενθάρρυνση του δάσκαλου, κατάφερα να σταθώ με
αυτοπεποίθηση στην απογείωση, πλημμυρισμένος από την ανάγκη να κόψω τον ομφάλιο λώρο με την γη.
Οι συνθήκες ήταν αψογες και είχαμε όλο τον χρόνο, να στήσουμε και να συγκεντρωθούμε.
Εντάξει είχαμε καποιες δικαιολογημένες ψιλοαπώλειες , οι προσγειώσεις ηταν λίγο σούπα, ο Γιάννης στην αρχή πέταγε τραβηγμένος
λες και οδηγούσε χιλιάρα μηχανή
, αλλά δεν πειράζει, θα τα διορθώσουμε.
Την τιμητική της μέρας είχε η μαριάννα η οποία αφού με είχε "πρήξει"
στον λόφο λέγοντας συνεχώς
"δεν αντέχω αλλο...θελω να πετάξω", δεν μάσησε και έφυγε αβίαστα. Μπραβο βρε σειρα