Γιαννη ευχαριστω για την εκτενη αναλυση και την γνωση.
Οπως φαινεται απτα παραπανω υπαρχει διαφορα μεταξυ των δυο. Επιπλεον, οι φωτο μου συνιστουν καποια συνδεση μεταξυ των μηχανισμων- αυτο υποθετω οτι ειναι σχετικο με τη συνδεση του ψυχρου και ζεστου μετωπου, συν το ορογραφικο νεφος. Δειτε φωτο και σχετικη αναφορα απο κατω.
http://www.geogrify.net/GEO1/Lectures/Weather/Cloud.htmlΕπισης θελω να προσθεσω οτι σημερα ειχα την πραγματικη εμπειρια του wind shear. Μια συντομη περιγραφη των γεγονοτων και του τροπου σκεψης που χειριστικα την πτηση.
Αποφασισα να κλεψω λιγο χρονο αργα το απογευμα και να παω στα Φαλασσαρνα για μοτεραδα. Οι συνθηκες απτο δελτιο και το live σταθμο φαινοταν πολυ ηπιες (απνοια), με βοριαδες το πρωι, γυρνωντας σε ΒΔ κατα την διαρκεια της ημερας. Εριξα και μια ματια στο XCSKIES για την περιοχη και προεβλεπε εντασεις στα ψηλοτερα στρωματα.
Καθως ημουν στο δρομο, περνωντας απο Μαλεμε παρατηρησα ενα εντονο δυτικο να κατεβαινει ηπινεμα απτο μπροστινο βουνο μεσα στη θαλασσα. Υπηρχε μια ζωνη εντασης στη θαλασσα, μια ζωνη μπουνατσας στη θαλασσα και μια ζωνη εντασης στην στερια. Ολα αυτα μου κινησαν την περιεργεια.
Φτανοντας στο τοπο προετοιμαζομαι και ηταν περασμενες 5μιση με απνοια και αυρα κατευθηνσης ΔΝΔ. Ειχα σκεφτει οτι θα εβρισκα διαφορα στρωματα αναστροφων χαμηλα οπως συνηθιζεται για την ωρα και εκανα μια αναγνωριστικη βολτα γυρω και πισω να δω τι γινεται με τον αερα. Ηθελα να πειραματιστω πορειες για την επομενη φορα που θα κανω ελευθερο εκει, με βλεψεις μιας μεγαλυτερης αποστασης. Οπως τα ειχα θεωρησει, ετσι και ηταν.
Μια αναστροφη στα 300 και να πεφτει, μια στα 450 και μια στα 600. Τα στρωματα ηταν σχετικα μικρα, φαινοταν και απτην υγρασια και το ξυλο ηταν απαλο και γλυκο...Παιρνω υψος ασφαλειας και βαζω ροτα για Μπαλο-μια διαδρομη απολαυση διπλα στους γκρεμους, και απο κατω την θαλασσα, σκεφτομενος οταν φτασω, θα προσγειωθω, μπανακι και παλι στον αερα.
Ενω ολα ηταν ηρεμα, με ταχυτητα ανεμου γυρω στα 10χλμ, ειχε καποια στοιχεια ανωμαλειας η ατμοσφαιρα. Στην αρχη σκεφτηκα οτι ημουν στην "σκια" και ηπινεμη πλευρα του βουνου, μια σκεψη που γρηγορα λογικα απεκλεισα κοιτωντας το ντριφτ της θεσης μου προς το βουνο, μια γρηγορη ματια στην ενδειξη ανεμου στο οργανο και φυσικα την θεση του ηλιου που κοιτουσε την πλαγια. Το δευτερο σεναριο υιοθετουσε μια αλλαγη διευθυνσης ανεμου σε βορια, πραγμα που ειχα ξαναζησει εκει και δεν ηταν τιποτα ανυσηχητικο ιδιαιτερα με τοσο χαμηλες εντασεις.. Στο τριτο σεναριο, ημουν ακομα κατω απτην κορυφογραμμη και υπεθεσα οτι θα ηταν αλλη μια αναστροφη, με γνωμονα την υγρασια, το υψος και την μορφολογια του εδαφους. Ετσι δινω γκαζι να βγω απο πανω και να ακολουθησω κορυφογραμμη και να συνεχισω την πτηση χωρις μοτερ.
Την δεδομενη στιγμη ημουν με ΒΔ, γυρω στα 700, με 1/4 VG (περισσοτερο φτανει ελικα), ταχυτητα εδαφους στα 30-35χλμ και αερος 45-50 - καλες ενδειξεις για ασφαλεια, glide και ελεγχο σε περιπτωση μ...κιας. Πλησιαζοντας την κορυφογραμμη, με περιμενε κατι που δεν ειχα γνωρισει ή νιωσει ποτε. Μολις ειχα παραλαβει την πιο συντομη, βιαιη και εντονη εμπειρια που ειχα ποτε εν ωρα πτησης
και αισθανθηκα πολυ μα πολυ μικρος.
Εν ριπη οφθαλμου ο αετος ειχε μπει σε βουτια, με τεραστια ταχυτητα, χωρις καμια αλλαγη στο pitch και ταυτοχρονα περνωντας μια γωνια στροφης παραπανω απο 90μοιρες σε ταλαντωση. Η αισθηση ηταν εξωπραγματικη. Πως να το περιγραψω ακριβως δεν ξερω...σαν ενα μικρο κομματι ξυλο στο κυμα? ή πιο επακριβως μεσα σε ενα μιξερ? Ταλαντωση και βυθιση? ή μηπως μια γιγαντια κλωτσια στο ακροπτερυγιο??? Δεν ξερω... Η δυναμη ηταν τοσο μεγαλη που δεν υπηρχαν περιθωρια αντιδρασης... και ολα αυτα με το βαρος και την ενεργεια του μοτερ, το οποιο αμεσως εσβησα με το διακοπτη ασφαλειας του χεριου.
Κοιταζοντας τις κινησεις του φτερου σε συναρτηση με το γυρω περιβαλλον και τα δρωμενα, οσο συντομα και ηταν, προετοιμαζα τον εαυτο μου εγκεφαλικα για εφεδρικο
Σκεφτομουν οτι ή θα με πεταξει στο βουνο, ειτε θα σπασει το μωρο μου, ειτε θα με γυρισει αναποδα με το ετσι θελω.
Εν συνεχεια, νομιζω οτι ειχα την τυχη να μην εχω προχωρησει βαθια μεσα στο ρευμα για τον ενα ή τον αλλο λογο, και το ρευμα με ξερασε καμποσα μετρα πιο χαμηλα και πισω, με μεγαλη ταχυτητα και κατευθηνση πανω στο βουνο, στην πιο αλλοκοτη μανουβρα σαν ενα επιθετικο wingover χωρις ενεργεια.
Συγκεντρωθηκα να επαναφερω αμεσως το φτερο με την λιγοστη θετικη ενεργεια και ευσταθεια που του ειχε απομεινει και να απομακρυνθω αμεσως απτο σημειο αρκετα πιο χαμηλα. Γυριζα πλεον πισω με ουριο και ταχυτητα εδαφους 70-80χλμ. Επεστρεψα στα ασφαλη εδαφη, εκανα μια χαλαρωτικη βολτα να αντιμετωπισω το γεγονος και προσγειωθηκα με ασφαλεια στην ζεστη παραλια. Μαζεψα, εστριψα τσιγαρο και χαζεψα ηλιοβασιλεμα...Η εμπειρια αυτη με ειχε αποσυντονισει τοσο που ξεχασα να φιλησω το φτερο μου και να του πω ευχαριστω
...Θα του το κραταω για την επομενη
Αν σας κουρασα με τα παραπανω, ελπιζω να εγινα αρκετα γραφικος και περιεκτικος με το τι συνεβη. Επειδη δεν ειδα αλλες αναφορες στο θεμα, δεν θα υποθεσω οτι δεν υπαρχουν παρομοιες εμπειριες εδω, αλλα γιαυτους που δεν τις εχουν ελπιζω να εδωσα μια καλη εικονα. Το σιγουρο ειναι οτι δεν συμβαινει καθε μερα και οι πιθανοτητες ειναι μικρες να βρεθουμε σε μια τετοια κατασταση, ιδιαιτερα αν εχουμε γνωσεις.
Το διδαγμα ειναι:
1, μαθαινουμε/ξερουμε το μερος και τον καιρο που πεταμε
2, πειραματιζομαστε με ασφαλεια
3, πριν πεταξουμε, παντα επεξεργαζομαστε τις συνθηκες και το σχεδιο πτησης.