Χρήστες σε σύνδεση

5 Επισκέπτες, 0 Χρήστες

Αποστολέας Θέμα: Χρόνια πολλά  (Αναγνώστηκε 12474 φορές)

0 μέλη και 1 επισκέπτης διαβάζουν αυτό το θέμα.

Αποσυνδεδεμένος k1kostas

  • Ανώτατο μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 606
  • Κάρμα: +2/-6
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #20 στις: 2011, Απρίλιος 21, 09:58:58 πμ »
 :sm_confused:  Σήμερα εορτάζει αυτος που ΞΕΧΝΑΕΙ



βρειτε τις διαφορες (του χτες απο το σημερα)
« Τελευταία τροποποίηση: 2011, Απρίλιος 21, 20:53:33 μμ από Giannis Mitropoulos »
ΕΙς Υγειαν

Αποσυνδεδεμένος k1kostas

  • Ανώτατο μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 606
  • Κάρμα: +2/-6
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #21 στις: 2011, Απρίλιος 21, 23:23:28 μμ »
 Στην αρχαιότητα ο όρκος αποτελεί το μονα­δικό μέσο για την επίλυση ενός δικαστικού αγώνα όταν λείπουν οι μάρτυρεςκαι οι αποδείξεις. Ο κατηγορούμενος απαλλάσσεται, αν βεβαιώσει με όρκο την αθωότητα του του επίορκου η τιμωρία εναποτίθεται στο θείο. Εκεί όπου η επί­γεια δικαστική εξουσία φτάνει στα όρια της, η ελπίδα της απονομής δικαιοσύ­νης εναποτίθεται σε μια άλλη εξουσία, εκείνη του παντεπόπτη θεού, που με αρρώστιες, ατυχήματα ή και μετά θάνατον θα τιμωρήσει τον ένοχο. Έτσι, με ΤΟ ΑΝΑΜΦΙΣΒΗΤΗΤΟ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΗ,η παραβολή του γεωργού που χάνει την ελπίδα του για την αποκάλυψη και την τιμωρία του κλέφτη αποδεικνύεται αμφισβήτηση τηςθεοδικίας, της θεϊκής εξουσίας, αν όχι αμφισβήτηση της ίδιας της ύπαρξης των θεών
ΕΙς Υγειαν

Αποσυνδεδεμένος k1kostas

  • Ανώτατο μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 606
  • Κάρμα: +2/-6
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #22 στις: 2011, Απρίλιος 23, 13:16:51 μμ »
Παρασκευή, 22 Απριλίου 2011
 Η Ανάσταση του κυρίου Κανένα
 
"Η γενεαλογία της πολιτικής είναι συνεχής και γνησία κατά τους προγόνους. Η αργία εγέννησε την πενίαν. Η πενία έτεκε την πείναν. Η πείνα παρήγαγεν την όρεξιν. Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν." Α. Παπαδιαμάντης

Μεγάλο Σάββατο στην πόλη κι ο κόσμος πηγαινοερχόταν βιαστικός. Η χαρά φέτος μοιραζόταν με το δελτίο κι όλοι έτρεχαν να προλάβουν. Να πάρουν έστω ένα κουπόνι από φως αναστάσιμο. Ατέλειωτες οι ουρές στα διόδια της Εθνικής οδού και της Εθνικής αγωνίας, στα ταμεία της Εθνικής κατανάλωσης. Όλοι πάντως κάτι έπαιρναν. Άλλος περισσότερο – άλλος λιγότερο, οι πιο πολλοί την κουτσοβόλευαν.

Ο κύριος Κανένας, καθισμένος σ’ ένα πεζοδρόμιο στο κέντρο της πόλης, χάζευε το ανθρωπομάνι μ’ ένα βλέμμα που αρνιόταν να καταγράψει το χώρο και τον χρόνο. Ο κύριος Κανένας δεν είχε φυλή. Έμοιαζε να είναι ένα κράμα από φυλές. Κι ήταν όλες αποτυπωμένες στα απροσδιόριστα χαρακτηριστικά του. Ο κύριος Κανένας δεν είχε ηλικία. Μπορεί να ήταν τριάντα, μπορεί και πενήντα. Μπορεί να μη γεννήθηκε σαν τους άλλους ανθρώπους. Μπορεί να προσγειώθηκε στη γη σαν πεφταστέρι. Μπορεί να φύτρωσε σαν αγριόχορτο, σαν ζιζάνιο, σε μια από τις σχισμές που κάνει το μπετόν του πεζοδρομίου από τα χιλιάδες πατήματα των περαστικών. Το πρόσωπο του κυρίου Κανένα ήταν πιο στραπατσαρισμένο κι απ’ τα ρούχα του κι αυτή η κλειδαριά που είχε κρεμάσει στο χαμόγελό του έδειχνε τόσο παλιά, τόσο σκουριασμένη. Ο κύριος Κανένας δεν ήταν μόνος. Κρατούσε ένα μωρό. Ένα μωρό που συνέχεια κοιμόταν. Πού και πού έσφιγγε το μωρό στην αγκαλιά του με μια κίνηση μηχανική κι αμήχανη μαζί. Λες κι όσο ήθελε να το ξυπνήσει άλλο τόσο δίσταζε να το κάνει.

Ο συγγραφέας αναρωτήθηκε ποιόν προσπαθούσε να ζεστάνει περισσότερο μέσα στην αγκαλιά του ο κύριος Κανένας. Το μωρό ή τον εαυτό του. Κι άκρη δεν έβγαλε όσο κι αν τον παρατηρούσε. Παρατηρούσε και τους ανθρώπους που τον προσπερνούσαν αδιάφορα, είχαν σοβαρότερα πράγματα να κάνουν. Έπρεπε να προλάβουν την Ανάσταση, να πάρουν λίγο φως ιλαρό για το σπιτικό τους. Να ξορκίσουν τον γκρίζο ορίζοντα και μαζί του κάθε βασκανία της μοίρας, που για χίλιους ομολογημένους λόγους κι άλλους τόσους ανομολόγητους ταλάνιζε, τον τελευταίο καιρό, χωρίς έλεος, τις σταθερές τους. Χρόνια ατέλειωτα, οι άνθρωποι, είχαν κοπιάσει να χτίσουν, με περισσή σπουδή και φροντίδα, τα κλουβιά τους. Είχαν φτιάξει, μάλιστα, γειτονιές από κάγκελα. Όπου τα κάγκελα ήταν από μέταλλο ακριβό, μια θεόρατη επιγραφή στην είσοδο της γειτονιάς έγραφε «Εμείς». Όπου τα κάγκελα ήταν από φτηνό μέταλλο η επιγραφή ήταν μικρότερη κι έγραφε: «Οι άλλοι». Καθένας όμως είχε το κλουβί του κι ανάγκη δεν είχε κανέναν. Μέχρι που η ανάγκη ξέσπασε σα θυμωμένη μπόρα σ’ όλες τις γειτονιές κι άρχισε να παρασέρνει ότι έβρισκε στο πέρασμά της. Ο συγγραφέας, που είχε ζήσει σε διάφορες εποχές και είχε δει πολλά, αναρωτιόταν και συνάμα ρωτούσε τους ανθρώπους, τι μάθαιναν από τις καταστροφές της μπόρας. Καθαρή απάντηση όμως, ποτέ δεν πήρε.

Η μέρα κύλησε, έπεσε σκοτάδι. Ο κόσμος όλο και λιγόστευε, μέχρι που ο κύριος Κανένας απέμεινε μονάχος. Πετρωμένος πάνω στις πλάκες του πεζοδρομίου. Έδειχνε ζωντανός μονάχα τις στιγμές που έσφιγγε στην αγκαλιά του το κοιμισμένο μωρό.
Ξαφνικά, ο ουρανός άστραψε από βεγγαλικά και σείστηκε από χαρμόσυνες καμπάνες. Ένα βουητό, που θύμιζε παρωδία γιορτής, ερχόταν από παντού. Ο συγγραφέας ήταν ο μόνος που είχε ξεμείνει στο κέντρο της πόλης. Έψαξε τις τσέπες του. Ότι είχε πάνω του ήταν λίγα στραγάλια. Τα έβαλε στη χούφτα του, πλησίασε τον κύριο Κανένα και του τα πρόσφερε.
«Χρόνια πολλά! Πώς σε λένε;» ρώτησε.
«Αναστάση» απάντησε ύστερα από αρκετή ώρα ο κύριος Κανένας. Κοίταξε τα στραγάλια κι ένα μικρό φως ξεπρόβαλε στη ματιά του. Το φως θέριεψε, κατέβηκε ίσαμε την κλειδαριά που είχε το χαμόγελό του κι εκείνη έσπασε, διαλύθηκε σα σκόνη. Το φως τύλιξε το μωρό, που ξύπνησε κι άρχισε να τρίβει αδέξια τα μάτια του. Το φως ξέπλυνε το πεζοδρόμιο. Κύλησε μέχρι τα πόδια του συγγραφέα, που έστεκε γονατιστός απέναντι στον κύριο Κανένα κοιτώντας τον γεμάτος απορία κι έκπληξη.
«Γιορτάζεις! Τι να κάνω για σένα να χαρείς; Δεν έχω χρήματα. Μόνον αυτά τα στραγάλια έχω. Θα τα πάρεις;» είπε ο συγγραφέας θλιμμένος.
«Γράψε για την Ανάσταση. Είσαι ο μόνος που την είδε απόψε» απάντησε ο κύριος Κανένας χαμογελώντας και το στραπατσαρισμένο του πρόσωπο έμοιαζε πια τόσο νέο, σα νεογέννητο. Χωρίς να χάσει καιρό πήρε τα στραγάλια, ακούμπησε το μωρό στα γόνατα του συγγραφέα και χάθηκε, σαν αερικό, σε μια υπόγεια διάβαση.
Στην πόλη μαθεύτηκε πολύ γρήγορα ότι οι υπόγειες διαβάσεις γέμισαν με φως και πανέρια με στραγάλια. Όλοι έτρεξαν να πάρουν το δικό τους μερτικό. Έτσι οι άνθρωποι ανακάλυψαν πως γεννιέται το φως και πως μοιράζονται τα στραγάλια. Δεν ήταν εύκολο στην αρχή, σιγά-σιγά όμως έγιναν στ’ αλήθεια χαρούμενοι. Τον κύριο Κανένα δεν τον αντάμωσε κανένας και ποτέ.

Ο συγγραφέας μετά από καιρό, αφού μεγάλωσε το μωρό κι έφερε τη νέα εποχή, τέλειωσε την ιστορία του κυρίου Κανένα. Όταν το βιβλίο του μοιράστηκε στα βιβλιοπωλεία και τις βιβλιοθήκες ο κόσμος της πόλης το υποδέχτηκε με θέρμη. Ο συγγραφέας πολλές φορές αναρωτήθηκε πόσοι πίστεψαν την αλήθεια της ιστορίας του. Όμως δεν τον ένοιαζε και πολύ αυτό, γιατί ο καιρός της θυμωμένης μπόρας είχε περάσει και οι γειτονιές δεν είχαν πια ούτε κάγκελα ούτε επιγραφές.
« Τελευταία τροποποίηση: 2011, Απρίλιος 23, 13:23:08 μμ από k1kostas »
ΕΙς Υγειαν

Αποσυνδεδεμένος k1kostas

  • Ανώτατο μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 606
  • Κάρμα: +2/-6
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #23 στις: 2011, Απρίλιος 24, 10:45:57 πμ »
Σημερα γιορταζουν 24-04-11
ΕΙς Υγειαν

Αποσυνδεδεμένος k1kostas

  • Ανώτατο μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 606
  • Κάρμα: +2/-6
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #24 στις: 2011, Απρίλιος 30, 11:14:12 πμ »
Κυριακη 1-5 εορταζει.... η πλαση


Η Πρωτομαγιά έχει τις ρίζες της στην αρχαιότητα. Είναι η πρώτη ημέρα του Μαΐου και η γιορτή της Άνοιξης.
 
Ο Μάιος, σύμφωνα με την παράδοση, πήρε το όνομά του από τη ρωμαϊκή θεότητα Maia (Μάγια), η οποία ονομάστηκε έτσι από την ελληνική λέξη Μαία που σημαίνει τροφός και μητέρα.
 
Η Μάγια ταυτίστηκε με την Ατλαντίδα νύμφη Μαία, τη μητέρα του Ερμή στον οποίο αφιερώθηκε ο μήνας Μάιος.
 
Ο Μάιος είναι ο 5ος μήνας του χρόνου, ο οποίος αντιστοιχεί στον αρχαίο μήνα Θαργηλίωνα που γιορταζόταν με τα περίφημα Ανθεοφόρια. Ήταν αφιερωμένος στη θεά της γεωργίας Δήμητρα και την κόρη της Περσεφόνη, που τον μήνα αυτόν βγαίνει από τον Άδη κι έρχεται στη γη. Γιορτές γίνονταν και στην αρχαία Ρώμη που τις έλεγαν «ροσύλλια» τις οποίες διατήρησαν και οι Βυζαντινοί αυτοκράτορες.
 
Για τη λαϊκή αντίληψη, στο μήνα Μάιο συνυπάρχουν οι ιδιότητες του καλού και του κακού, της αναγέννησης και του θανάτου και συγκεντρώνονται την πρώτη του ημέρα, την Πρωτομαγιά.
 
Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς σηματοδοτεί την τελική νίκη του καλοκαιριού απέναντι στον χειμώνα, την κατίσχυση της ζωής επί του θανάτου και έχει ρίζες που ανάγονται σε προχριστιανικές αγροτικές λατρευτικές τελετές για τη γονιμότητα των αγρών και, κατ' επέκταση, και των ζώων και των ανθρώπων.
 
Η αρχαιότατη γιορτή της Πρωτομαγιάς συνεχίστηκε στο διάβα των αιώνων με επισημότητα και με διάφορες μορφές και εκδηλώσεις. Μία από τις παλαιότερες γιορτές ήταν τα Ανθεστήρια, η γιορτή των λουλουδιών, η πρώτη επίσημη γιορτή ανθέων των Ελλήνων.
 
Τα Ανθεστήρια, κατά τη διάρκεια των οποίων πομπές με κανηφόρες που έφερναν άνθη βάδιζαν με μεγαλοπρέπεια προς τα ιερά, ιδρύθηκαν πρώτα στην Αθήνα και έπειτα πήραν πανελλήνια μορφή, αφού διαδόθηκαν και σ άλλες πόλεις της Ελλάδος. Σύμφωνα με το μύθο, στα Ανθεστήρια «ανασταινόταν» ο… σκοτωμένος θεός Ευάνθης, επίθετο του Διόνυσου, από το χυμένο αίμα του οποίου φύτρωσε η άμπελος.
 
Όταν οι Ρωμαίοι κατάκτησαν την Ελλάδα, η γιορτή της Πρωτομαγιάς, δεν έπαψε να υπάρχει αλλά εμπλουτίστηκε γιατί και οι δύο λαοί πίστευαν, ότι τα λουλούδια αντιπροσωπεύουν την ομορφιά των θεών και φέρνουν δύναμη, δόξα , ευτυχία και υγεία.
 
Με το πέρασμα των αιώνων, η αρχική έννοια της Πρωτομαγιάς αλλοιώθηκε και επιβίωσαν έθιμα ως απλές λαϊκές γιορτές ( περιφορά δέντρων, πράσινων κλαδιών ή στεφάνων με λουλούδια, ανακήρυξη του βασιλιά ή της βασίλισσας του Μάη, χορός γύρω από ένα δέντρο ή ένα στολισμένο κοντάρι-γαϊτανάκι).
 
Η Πρωτομαγιά είναι μία από τις ελάχιστες γιορτές, χωρίς θρησκευτικό περιεχόμενο, με εκδηλώσεις που απαντώνται στον λαϊκό πολιτισμό πολλών ευρωπαϊκών λαών, οι οποίες έχουν διατηρηθεί ως τις μέρες μας.
 

Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι

 
Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που εξακολουθεί να μας συνδέει με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης με πανάρχαιες ρίζες, είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι.
 
Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συνδέεται με την ανθρώπινη χαρά για την άνοιξη και τη βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι το μαγιάτικο στεφάνι που φτιάχνεται από διάφορα άνθη και καρπούς και κρεμιέται στην πόρτα των σπιτιών.
 
Το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι, ενισχύει στη σημερινή εποχή τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση, από την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί λόγω του τρόπου ζωής των σύγχρονων πόλεων.
 
Στα μέρη της Μικράς Ασίας, σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά. Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών ως του Αϊ - Γιαννιού του Θεριστή και τότε, το καίγανε στις φωτιές του αγίου.
 
Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε «ανοιχτομάτη» και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός.
 

Το αμίλητο νερό

 
Σε νησιά του Αιγαίου την Πρωτομαγιά, τα κορίτσια σηκώνονταν την αυγή και έπαιρναν μαζί τους τα λουλούδια, που είχαν μαζέψει από την παραμονή και πήγαιναν στα πηγάδια να φέρουν το «αμίλητο νερό» (αμίλητο γιατί το κουβαλούσαν χωρίς να μιλούν). Όταν το έφερναν στο σπίτι, πλένονταν όλοι με αυτό.
 
Η Πρωτομαγιά των αγροτών
 
Οι αγρότες φτιάχνουν το Μάη τους με πρασινάδες, καρπούς, σκόρδο για τη βασκανία και αγκάθι για τον εχθρό.
 
Στις περιοχές της Σμύρνης, την παραμονή της Πρωτομαγιάς, οι αγρότες πήγαιναν στην εξοχή, για να κόψουν οτιδήποτε είχε καρπό: σιτάρι, κριθάρι, σκόρδα, κρεμμύδια, κλαδιά συκιάς με τα σύκα, κλαδιά αμυγδαλιάς με τα αμύγδαλα, κλαδιά ροδιάς με τα ρόδια.
 
Στην Αγιάσο της Λέσβου, φτιάχνουν στεφάνια από όλα τα λουλούδια και βάζουν μέσα «δαιμοναριά», άγριο χόρτο με πλατιά φύλλα και κίτρινα λουλούδια για να δαιμονίζονται οι γαμπροί.

Στη Σέριφο, από το βράδυ της παραμονής, κρεμούν στην πόρτα ένα στεφάνι από λουλούδια τσουκνίδες, κριθάρι και σκόρδο.

Το Μαγιόξυλο
 
Σε χωριά της Κέρκυρας, οι κάτοικοι περιφέρουν έναν κορμό κυπαρισσιού, σκεπασμένο με κίτρινες μαργαρίτες που γύρω του έχει ένα στεφάνι με χλωρά κλαδιά.

Με το μαγιόξυλο αυτό, οι νέοι εργάτες ντυμένοι με κάτασπρα παντελόνια και πουκάμισα και κόκκινα μαντήλια στο λαιμό βγαίνουν στους δρόμους, τραγουδώντας το Μάη.
 
Το Πήδημα της φωτιάς
 
Νέοι και γυναίκες μεγάλης ηλικίας μαζεύονται την παραμονή της Πρωτομαγιάς, μόλις δύσει ο ήλιος και ανάβουν φωτιές με ξερά κλαδιά που έχουν συγκεντρώσει αρκετές μέρες πριν. Όσο η φωτιά είναι αναμμένη οι γυναίκες χορεύουν κυκλικούς χορούς γύρω από τη φωτιά και τραγουδούν παραδοσιακά τραγούδια για την Πρωτομαγιά.
 
Τα νέα παιδιά, αφού βρέξουν τα μαλλιά και τα ρούχα τους, πηδούν πάνω από τις φωτιές σαν μία συμβολική πράξη που αποσκοπεί στο να διώξει τον χειμώνα και την αρρώστια. Στην συνέχεια όλοι παίρνουν έναν δαυλό από φωτιά και την πηγαίνουν στο σπίτι τους για να φύγουν όλα τα κακά.

Υπάρχουν και άλλα πολλά έθιμα της Πρωτομαγιάς που γιορτάζονται σε διάφορα μέρη της Ελλάδας: το Μαγιόπουλο, το οποίο ονομάζουν ακόμα Φουσκοδένδρι ή Ζαφείρη, γιορτάζεται στην Ήπειρο και στη Θεσσαλία, το έθιμο του Κλήδωνα (είδος λουλουδιού) στο δήμο Κόζιακα, το έθιμο της πιπεργιάς στην Εύβοια, τα Ξόρκια της Πρωτομαγιάς για το διώξιμο των φιδιών στην Ήπειρο, κ.λπ.
ΕΙς Υγειαν

Αποσυνδεδεμένος Γιαννης Καλογεροπουλος

  • Πιλότος Β' Κατ.
  • ***
  • Μηνύματα: 323
  • Κάρμα: +3/-0
  • Πετάτε γιατί χανόμαστε
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #25 στις: 2011, Μάιος 01, 17:02:19 μμ »
Ολα τα ειπες εκτος απο το κυριότερο....
Η πρωτομαγια της εργατικης ταξης που εχυσε αιμα για την παγιοποιηση εργατικων δικαιωματων που σημερα καταπατουνται αδιακριτα και χυδαια στο βωμο του κερδους που ξεχνα οτι η ζωη ειναι μια μονοπολη στην οποια παιχνιδι γινεται μονο οταν ολοι εχουν αγοραστικη δυναμη...
τι λεω ο εργαζομενος!!!! (:1

Αποσυνδεδεμένος ΤΣΟΥΡΙΝΑΚΗΣ ΚΩΣΤΗΣ

  • Πιλότος Α' Κατ.
  • *****
  • Μηνύματα: 81
  • Κάρμα: +1/-0
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #26 στις: 2011, Μάιος 02, 13:10:36 μμ »
Βλέπω πως το θέμα με τις περισσότερες απαντήσεις είναι εντελως άσχετο με πτήση!!! :redcart:
 Σας θυμίζω πως είμαστε σε αιωροπτεριστικό forum....όχι ότι αποκλείονται αυτα, αλλά εκεί είναι όλο το ενδιαφέρον??

Αποσυνδεδεμένος Γιώργος Μπίλλης

  • Πιλότος Β' Κατ.
  • ***
  • Μηνύματα: 592
  • Κάρμα: +2/-0
  • Φύλο: Άντρας
  • πεταει πεταει
    • Προφίλ
    • MAKE ME FLY
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #27 στις: 2011, Μάιος 02, 18:52:19 μμ »
Επισης να σας πω οτι εχω βρει κατι καταπληκτικα ταπετοκαθαρηστηρια διπλα στο σπιτι μου, αν θελετε το νουμερο πειτε μου.

Αποσυνδεδεμένος k1kostas

  • Ανώτατο μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 606
  • Κάρμα: +2/-6
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #28 στις: 2011, Μάιος 02, 22:50:36 μμ »
 :sm_wink:   το Ενδιαφέρον ειναι στο Διαφορετικό
ΕΙς Υγειαν

Αποσυνδεδεμένος k1kostas

  • Ανώτατο μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 606
  • Κάρμα: +2/-6
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #29 στις: 2011, Μάιος 15, 14:09:19 μμ »
Σήμερα τιμοῦνται οἱ Ἅγιοι:
 
Παχώμιος ὁ Μέγας ,  Κυριακή του Παραλύτου ,  Τορκουάτος, Κτησιφῶν, Σεκοῦνδος, Ἰνδαλέτιος, Καικίλιος, Ἡσύχιος καὶ Εὐφράσιος οἱ Μάρτυρες ,  Σιμπλίκιος ὁ Μάρτυρας ,  Ἀχίλλιος Ἐπίσκοπος Λαρίσης ,  Σιλβανὸς ὁ Ταβεννησιώτης ,  Ἱλάριος ,  Βάρβαρος ὁ Μυροβλύτης ,  Πανηγύριος ὁ ἐκ Κύπρου ,  ἐν τῷ περιτειχίσματι καὶ ἡ ἀνάδειξις τῆς ἀχειροποιήτου εἰκόνος ἐν Καμουλιανοῖς ,  Ἡσαΐας ὁ Θαυματουργός Ἐπίσκοπος Ροστώβ ,  Ἡσαΐας ὁ Θαυματουργός ,  Ἀνδρέας ὁ Ἐρημίτης ὁ Θαυματουργός ,  Παχώμιος ὁ Ἀναχωρητής ,  Εὐφρόσυνος ὁ Θαυματουργός ,  Σεραπίων τοῦ Πσκώφ ,  Δημήτριος ὁ Θαυματουργός ὁ πρίγκιπας ,  Παχώμιος τοῦ Κένο ,  Ἁγίου Τύχωνος Ἐπισκόπου Ζαντόνκ ,  Νικόλαος ὁ Ἱερομάρτυρας ,  Ἀβέρκιος ὁ Ἱερομάρτυρας ,  Παχώμιος ὁ Ἱερομάρτυρας Ἀρχιεπίσκοπος Τσέρνιγκωφ ,  Ἁγίου Ἀποστόλου Τίτου 


σημερα εορταζει πολυς κοσμος
ειναι στεναχωρο να εορταζεις μια αντε δυο φορες το χρονο

ΕΙς Υγειαν

Αποσυνδεδεμένος k1kostas

  • Ανώτατο μέλος
  • *****
  • Μηνύματα: 606
  • Κάρμα: +2/-6
  • Φύλο: Άντρας
    • Προφίλ
Απ: Χρόνια πολλά
« Απάντηση #30 στις: 2011, Μάιος 17, 01:44:24 πμ »
Το εορτολογιο δεν μπορω να το αποφυγω, ποσο μαλλον δε τον συναξαριστη;

παρα ταυτα θελω να ανακοινωσω στους φιλους αιωροπτεριστες & λοιπο κοσμο (επισκεπτες)
οτι ουδεμια σχεση εχω με την εικοστη πρωτη μαιου καθως 363 μερες ειναι υπερ αρκετες
να εορτασω, να ζησω, να παιξω, να μαθω, να κολυμπησω (& στον αερα),να αισθανθω,
να χαρω, να κλαψω,να στεναχωρισω & να στεναχωρηθω, να φιαχθω, να λειτουργεισω,
να κανω ταμειο, να εντουρεψω, να παω βουνο-λιμνη-ποταμια-θαλασσα, να ταξιδεψω,
να κοιταξω τον ουρανο, τα συνεφα, τα φυτα, τα δεντρα, τα ζωα, τους λοφους τις χαραδρες
και οτι αλλο κανει εναν ανθρωπο καλυτερο

υ.γ: συμφωνα με το ημερολογιο των apachean γεννηθηκα το δεκατοτεταρτο φεγγαρι τη χρονια του γκριζου βισωνα   oug


« Τελευταία τροποποίηση: 2011, Μάιος 17, 02:02:19 πμ από k1kostas »
ΕΙς Υγειαν

 

Powered by EzPortal